در خصوص گردهمایی انجمن

 

<<با تشکر فراوان از آقای معین مشایخی که مطلب زیرا از طریق ایمیل برای انجمن ارسال نموده اند>>

  

من لم يشكر المخلوق لم يشكر الخالق

      

     انجمن فرهنگي  اجتماعي  وانشان

    سلام عليكم

   احتراما" با عنايت به برگزاري مراسم پرشكوه روز ولادت ، آيينه خدا نما ،مولود كعبه ،مولاي متقيان ،

   حضرت علي ( ع  ) مواردي را به استحضار مي رسانم :

 

1-   اولا" از تلاشها وزحمات بي شايبه و مخلصانه همه دست اندر كاران برنامه  كه علي رغم وجود

       تنگناهها و محدوديت هاي زياد توانستند چنين مراسمي را برنامه ريزي و اجرا نمايند به نوبه خود

       صميمانه تشكر و قدرداني مي نمايم اميدوارم زمينه ساز ايجاد تشكلي قوي تر  و منسجم تر در

       جهت رسيدن به اهداف خدا پسندانه انجمن در آينده گردد.

 2-  مراسم فوق نشانگر  گوشه اي از توانمندي ها و استعدادهاي بلقوه در هم ولايتي هاي در برپايي

     و گرد هم آوري افراد در جهت نيل به اهداف مشترك بود و از آنجاييكه"يك دست صدا ندارد"با استمرار

     اينگونه تجمع ها  ميتوان با هم افزايي و بهرمندي از اين انرژيهاي پراكنده تشكيلاتي عظيم در جهت

     تحقق اهداف متعالي بر پا نمود.

 3-   بنظر اين حقير دورنماي فعاليت انجمن مي تواند حول دو محور :

 

 

بقیه در ادامه مطلب

 

ادامه نوشته

نامه ای از آقای محمدابراهیم مشایخی

بنام آنکه هستی نام از او یافت

      آغازین کلام را پس از تشکر از خالقی که گستره ی توانائیایش نا محدود و دامنه ی الطافش بی نهایت است ، شروع میکنیم با این مطلب که ما کیستیم و چه اهدافی داریم .

    ما از جمله انسانهایی هستیم که بنا بر اعتقادمان خالقمان ما را خلیفه ی خود بر روی زمین قرار داد و در راستای توانا کردنمان به انجام این وظیفه ، با اعطای عقل و مایه ی تفکر ، خلاقیت را که از جمله صفات بارز خود است در وجود ما نیز نهاد.

     خلق کردن که در زبان و مرتبه ی ما تولید و سازندگی است ، در گرو رشد عقل و قدرت تفکر ماست . رشد ما در گرو اجتماع ماست و اینکه بتوانیم با همفکری و همیاری اهدافی والا برای خود تعریف و مشکلات رسیدن به اهداف را شناسایی تا با استفاده از نیروی قدرتمند جمع نیل به آنها را میسر نمائیم .

     وسیله ی همفکری ما زبان ماست که در ارتباط با سایر حواسمان عقلهای ما را با هم مرتبط و عقلهای جزء را به عقلهای کلی تر تبدیل که موجب پیشرفت و ترقی مقام و منزلت ما و وضع زندگی ما میشود .

     خوشبختانه ما در عصری زندگی میکنیم که در سایه ی همین نوع فعالیتهای انسانی امکاناتی فراهم شده است تا در عین پراکندگی و فواصل مکانی از همدیکر ، قادر هستیم افکار و اندیشه هایمان را با هم سهیم و با یاد گرفتن از همدیگر بر دانش خود بیفزائیم که همانا دانستن توانستن است .

      دور بودن از همدیگر و تک رویهای روزمره گاها  این ایده را ایجاد میکرده است که نمیشود کاری کرد ! اگر این ایده تقویت شود به بیماریی تبدیل می شود که درمانش آسان نیست . لکن با تقویت امید و آگاهی از توانائیای نا محدود جمع ، قادر خواهیم بود زندگی شاد و آینده ای بهتر برای خود ، فرزندان خود و سایر انسانهای اطراف خود پیش بینی نمائیم .

   پس ما میتوانیم همه ی آنانی باشیم که میخواهیم جمع کوچکمان را بزرگ و بزرگتر و در سایه ی آن به زندگیمان مفهومی عالی و عالی تر ببخشیم . اجتماع وانشانیها که نخبگان و صاحبان خرد و اندیشه و تخصصهای فراوان در بین خود دارند قادرند گامهای بزرگی در این مسیر بردارند و تبدیل کننده ی سرزمین اجدادی خود به محلی آرامش بخش اوقات فراغت خود باشند . همه ی وانشانیهای سراسر گیتی را به مدد می طلبیم .